W roku 1921 endokrynolog z Chicago, dr Rollin Woodyatt, zaciekawił się faktem, że głodówka pozwala usunąć z krwiobiegu glukozę, nawet przy cukrzycy. Próbował ustalić, co stałoby się, gdyby dieta cukrzyków opierała się na tłuszczach zamiast na węglowodanach.

Według jego teorii sprawiłoby to (podobnie jak głodówka), że trzustka „odpoczęłaby” (jako że trzustka wytwarza insulinę regulującą poziom glukozy pochodzącej z węglowodanów), a organizm mógłby wykorzystać tłuszcz jako źródło energii. Gdy wprowadził teorię w życie, odkrył, że nawet u zdrowych, niecierpiących na cukrzycę osób obecne były ciała ketonowe takie jak beta-hydroksymaślan (BHB) i aceton.

W tym samym czasie, ponad 480 kilometrów na północ, dr Russel Wilder z Kliniki Mayo również szukał w tłuszczu możliwości uzyskania korzyści oferowanych przez głodówkę bez rezygnacji ze spożywania kalorii.
Gdy organizm metabolizuje tłuszcz, tworzą się cząsteczki zwane ciałami ketonowymi, a organizm używa ich do produkcji energii. Wilder zasugerował, że korzyści, które Conklin zaobserwował u swoich pacjentów, były prawdopodobnie skutkiem ketonemii, czyli wysokiego poziomu ketonów we krwi.

Na tej podstawie założył, że opisany stan (który później zostanie nazwany ketozą) można osiągnąć innym sposobem niż postem, na przykład poprzez zminimalizowanie spożycia węglowodanów i dużą podaż tłuszczów.
Wilder natychmiast zalecił swoim pacjentom z epilepsją stosowanie diety pobudzającej wytwarzanie ketonów i ukuł nazwę, którą stosujemy do dziś: „dieta ketogeniczna”.

W 1925 roku, podczas gdy środowisko naukowe z niecierpliwością czekało na rezultaty diety ketogenicznej Wildera, pediatra z Kliniki Mayo, dr Mynie Peterman, wypróbował dietę u kilku cierpiących na epilepsję dzieci będących jego pacjentami.

Nazwanie tych wyników niesamowitymi to mało powiedziane. Dzieci na diecie doświadczały napadów znacznie rzadziej, a niektóre całkowicie się od nich uwolniły. Jeszcze bardziej uderzał fakt, że zdawały się lepiej spać, były mniej drażliwe i wykazywały się lepszą uwagą (Peterman 1925).
Wieści o rezultatach uzyskanych przez Petermana szybko się rozeszły i pod koniec lat 20. lekarze w całym kraju przepisywali dietę ketogeniczną w celu leczenia epilepsji.

Źródło Ketogeniczna Biblia Dr. Jacob Wilson, Dr Ryan Lowery